Het was op 8 december enkele dagen terug, dat ik bezig was om hier en daar nog wat te decoreren voor Kerst. Zoals ook in voorgaande jaren, was ik al ergens in november begonnen om het huis in kerstsferen te brengen. Deze kaartenhouder hing er echter nog wat kaal en leeg bij en kon wel iets gebruiken dat paste bij de sfeer en de kleuren van de kerstboom dit jaar.
De Plint magazine die ik eerder die dag in de brievenbus vond, gaf in ieder geval inspiratie en leende zich uitstekend voor wat knipsels van poëzie die ik met goudkleurig tape op een mooi stuk papier plakte. Maar ik zocht nog iets voor in het midden... een mooie kerstkaart wellicht, die ik misschien nog had bewaard van een vorig jaar.
Dus met die gedachte pakte ik de schoenendoos erbij met allerlei bewaarde kerst- en verjaardagskaarten van de afgelopen jaren en bekeek de kaarten vluchtig. Allemaal mooie kerstige kaarten, maar geen paste echt bij het thema van de boom vol natuurlijke elementen en prachtige gedroogde rozen in oudroze tinten...
Totdat ik opeens een kaart in m'n handen had met twee prachtige pioenrozen in precies de juiste tinten, van precies het juiste formaat, met precies de juiste sfeer; een ontwerp van Marjolein Bastin.
'Ja! Dát wordt 'm.' Dacht ik... 'Maar wacht, dit is geloof ik geen kerstkaart, maar....'
Ik opende de kaart en daar stond ze, haar naam, haar foto... die vroegere vriendin van mijn moeder, die voor mij ook als een soort vriendin/tante had gevoeld in een bepaalde periode in m'n leven... zij die overleden was, enkele jaren voor mijn moeder.
Als ik het moeilijk had of een uitdaging aanging, brandde ze regelmatig een kaarsje voor me. Dan weer kreeg ik een prachtige kaart met lieve tekst of symbolisch geschenk voor goed geluk. We gingen samen naar yogales, we gingen samen naar de markt en als ik haar in de buurt tegenkwam, voelde het altijd fijn om even te kletsen...
Dit was haar overlijdensbericht, haar rouwkaart en als in een reflex deed ik de kaart snel dicht en terug in de doos.
'Hoe komt die hier nou weer tussen? Daar bewaar ik toch de rouwkaarten niet?'
Even wilde ik gewoon weer verder zoeken tussen de kaarten, maar toen zei iets in me dat ik de kaart toch nog even aandachtig moest bekijken en lezen en op dat moment zag ik het:
8 december 2019... 8-12!
Precies op deze datum een aantal jaar later, moest ik deze kaart weer tegenkomen, zoekend naar een passende kaart ter decoratie, in een doos waar ik normaal geen rouwkaarten in bewaar. En dat 'haar kaart' dan precies ook net het beste past....
Je begrijpt dat ik geen moment aarzelde. Weg met de kerstkaarten, het moest deze worden en ook al is het dan misschien wel een rouwkaart, daar is niets lugubers aan, vond ik. Het voelde magisch mooi en ik was vervuld met warmte en fijne herinneringen.
Als er iemand was die ook zo van decoreren, details en symbolische snuisterijen hield als ik, dan was zij het wel...
Ik geloof dat er zoiets kan zijn al 'simpel toeval', maar ik geloof ook dat er zoiets is als 'magisch toeval'.
We kunnen overal wel een diepere betekenis in zoeken en zullen die dan ook altijd wel kunnen vinden. Maar soms als we juist niet zoeken naar die diepere betekenis en met iets 'aards', praktisch of ogenschijnlijk oppervlakkigs bezig zijn en dán gebeurt er iets dat alles doet samenkomen op een onverwacht moment, zonder logica, vol synchroniciteit... Tja, dan kan je er allerlei theorieën op loslaten maar dan weet ik genoeg.
Ik had de kaart in de eerste instantie teruggelegd en net na dat moment kreeg ik de ingeving om toch even weer in de kaart te kijken...
Waarom kreeg ik die ingeving?
Waarom precies op 8/12 (ik had niet onthouden dat dit haar overlijdensdag was) en waarom precies de kleuren en sfeer die ik zocht?
Er zullen nog steeds mensen zijn die zeggen 'tja, puur toeval...' En dat maakt ook niet uit eigenlijk, want er is ook niets om te moeten bewijzen, geen tijd terug te draaien en niemand terug te brengen in het leven.
Er is wel een gevoel van vervulling, verwondering en in dit geval aanwezigheid.
Aanwezigheid van iemand die er in levende lijve niet meer is, maar wel in energie.
Door: Silvana Trivieri
Reactie plaatsen
Reacties